Krzywa Wieża

Krzywa Wieża to gotycka baszta obronna zbudowana w XIV w.  Jest ona odchylona od pionu o około 140 cm, stąd jej nazwa. Odchylenie wieży spowodowane zostało przesunięciem gliniastego podłoża.Początkowo budowla ta posiadała jedynie trzy ściany, brak ściany od strony miasta miał, w przypadku oblężenia, ułatwiać broniącym wciąganie amunicji. Gdy w XVIII w. wieża przestała pełnić funkcje militarne została przebudowana. Wyrównano wtedy stropy i urządzono w niej więzienie dla kobiet, a następnie kuźnię forteczną.

Założony w średniowieczu Toruń, od samego początku otoczono fortyfikacjami. Pierwotnie był to drewniano ziemny wał chroniący przeniesione, na obecne miejsce w 1236 r., Stare Miasto Toruń. W miejscu wału, już kilkanaście lat później, wzniesiono ceglane mury obronne poprzedzone mokrą fosą. Ich najstarszy fragment można do dziś oglądać przy wylocie ulicy Pod Krzywą Wieżą. Zachował się tam wysoki na 6 m mur z wydłużonymi blankami, z których co druga posiada wąski otwór służący do obserwacji poczynań przeciwnika. Wysoko, u podstawy blanek, biegnie specjalny chodnik zwany odsadzką, służący do przemieszczania się obrońców. Możliwe, że kiedyś był on nieco poszerzony drewnianym pomostem. Z odsadzki można było także razić napastnika przy pomocy łuków czy kusz. Ułatwiały to wręby, czyli przerwy między blankami. Ich szerokość umożliwiała wygodny ostrzał okolicznego terenu. Po oddanym strzale łucznicy chronili się za blankami, gdzie mogli obserwować wroga lub przygotować się do oddania kolejnych. Sam mur wykonano w technice opus emplectum, czyli takiej, gdzie zewnętrzną, wykonaną z cegieł ścianę wypełniono ceglano-kamiennym gruzem wymieszanym z wapienną zaprawą.